Το παρόν κείμενο δεν σκοπεύει να υποκαταστήσει τον κτηνίατρο. Μπορεί όμως να βοηθήσει να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο προσβάλλεται το ζώο μας από μια ξένη τοξική ουσία που μπαίνει στον οργανισμό του και συνεπώς τις κινήσεις που πρέπει να κάνουμε, ανάλογα με την περίπτωση, για να το βοηθήσουμε κι όχι να χειροτερέψουμε την κατάστασή του μέχρι να φτάσουμε στο κτηνιατρείο. Η δηλητηρίαση διακρίνεται σε τρία στάδια-χρόνους. α.Πρόσφατη λήψη τοξικής ουσίας (1λεπτό – 1 ώρα). Συνήθως δεν παρατηρούνται συμπτώματα, ανάλογα και με την τοξικότητα της και ενδείκνυται η χρήση των εμετικών (βλέπε πιο κάτω) κατά κύριο λόγο και κατά δεύτερο των αντίδοτων (όπου υπάρχουν αυτά και τυχαίνει να είναι γνωστό το είδος της τοξικής ουσίας π.χ ποντικοφάρμακο) αλλά και των προσροφητικών ουσιών. β. Η τοξική ουσία έχει απορροφηθεί σε μικρό ή μεγάλο ποσοστό και τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται (αταξικό βάδισμα, σιελόρροια, σπασμοί). Είναι το πιο κρίσιμο αλλά κι επικίνδυνο στάδιο. Συνήθως παρατηρείται απουσία του αντανακλαστικού της κατάποσης και γι’αυτό ΑΝΤΕΝΔΕΙΚΝΥΤΑΙ η χρήση εμετικών. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα αντίδοτο ευρέος φάσματος (ατροπίνη) ή ένα ηρεμιστικό (ειδικά σε περίπτωση σπασμών) κι αυτό σε τηλεφωνική συνεννόηση με τον κτηνίατρο μέχρι να τον επισκεφθούμε. Τα περισσότερα σφάλματα απο “έμπειρους ιδιοκτήτες που ξέρουν απ’αυτά”, γίνονται εδώ με την βίαιη χορήγηση ξυδιού ή λαδιού που αν δεν οδηγήσει σε μια σοβαρή εισρόφηση και βρογχοπνευμονία θα φέρει τον πνιγμό και τον θάνατο του ζώου. Προσροφητικά δίνονται μόνο με την χρήση οισοφαγικού καθετήρα (ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ). γ. Συνήθως το ζώο βρίσκεται σε κώμα ή σε σοβαρή επιληπτική κρίση. Σοβαρός εμετός ή μεγάλη ποσότητα υδαρούς διάρροιας έχει ήδη παρατηρηθεί. Η ουσία έχει απορροφηθεί σε μεγάλο ποσοστό από τον οργανισμό κι έχει ήδη προκαλέσει σοβαρές αλλοιώσεις πιθανόν και μη αντιστρεπτές π.χ ( παγκρεατίτιδα, διάτρηση εντέρου κ.λ.π.). Μόνο ο κτηνίατρος επιτρέπεται να επέμβει, τις περισσότερες φορές όμως χωρίς μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Τα φάρμακα λοιπόν που μπορούμε να έχουμε στο φαρμακείο μας είναι τα εξής: Εμετικά: Χρήση μόνο στο α. 1. Απομορφίνη (κτηνιατρικό φάρμακο). Δεν υπάρχει γενική δόση. Συνήθως χορηγούμε 0.5ml υποδορίως ανά 15-20 κιλά σωματικού βάρους του σκύλου. Παρατηρούνται πολλοί εμετοί και στην συνέχεια φυσιολογική εξάντληση του σκύλου έως και υποθερμία (ρίγη) γι’αυτό πρέπει το ζώο να προφυλάσσεται απο το κρύο. 2. Σιρόπι ιπεπακουάνας (Ipecavom). 2 μπουκάλια για σκύλο 20 κιλών. 3. Χορήγηση αλατόνερου, μουστάρδας ή οξυζενέ, κατευθείαν από το μπουκάλι στο στόμα. β. Προσροφητικά: Χρήση στο α. και σπάνια στο β. Δεσμεύουν την τοξίνη που δεν έχει απορροφηθεί ακόμα από το έντερο και προλαβαίνουν την επιδείνωση της κατάστασης του σκύλου. 1. Ενεργός άνθρακας (Carbosylin). Δόση 1-2 δισκία ανά 10 κιλά σωματικού βάρους του σκύλου. 2. Γάλα ή λάδι. Βοηθάει στην περίπτωση υγρών δηλητηρίων (π.χ χλωρίνης) γ.Αντίδοτα: Χρησιμοποιούνται κυρίως στα βκαι γ. 1.Ατροπίνη. Ευρέος φάσματος αντίδοτο γιατί εμποδίζει την απορρόφηση του δηλητηρίου απο το έντερο αλλά και δυναμώνει την λειτουργία της καρδιάς. Επίσης μειώνει την σιελόρροια που καμία φορά κι από μόνη της Μπορεί να αποβεί πολύ επικίνδυνη. Χρησιμοποιείται ανάλογα με την βαρύτητα των συμπτωμάτων, περίπου σε δόση 1mg για 15-20 κιλά σωματικού βάρους του σκύλου. 2. Βιταμίνη Κ. Χρησιμοποιείται σε δηλητηρίαση από ποντικοφάρμακο (το οποίο ουσιαστικά καταστρέφει αυτή την βιταμίνη του οργανισμού με αποτέλεσμα να έχουμε μεγάλες αιμορραγίες). Δόση: 10mg ανά 15 κιλά σωματικού βάρους του σκύλου, για 3-6 ημέρες ενδομυικά. δ. Ηρεμιστικά: Χρησιμοποιούνται στο β και στο γ σε περίπτωση σπασμών (πάντα με την συμβουλή του κτηνιάτρου). 1.Διαζεπάμη (Stedon)1 mg ανά κιλό σωματικού βάρους του σκύλου, ενδομυικά. Απαιτεί ειδική συνταγή.
Πηγή εικόνας: pixabay.com
ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΕΤ. ΚΑΛΑΝΟΨΗΣ Κτηνίατρος
Σαλαμίνος 68, 13671 Αχαρναί τηλ.: 2102400519- Κιν.: 6972400519
