Άρση της απαγόρευσης λουσίματος κατοικίδιων ζώων στην θάλασσα Νομοθεσία. Το άρθρο 3 παρ. 1 περ. β του ν.δ. 444/1970, ορίζει τους χώρους αρμοδιότητας του Λιμενικού Σώματος, ήτοι θαλάσσια περιοχή, λιμένες και χερσαίες ζώνες λιμένων αλλά σε καμία περίπτωση τις παραλίες, που ανήκουν στην αρμοδιότητα της ΕΛ.ΑΣ και της Δημοτικής Αστυνομίας. Οι παραλίες αποτελούν κοινόχρηστους χώρους, άρα εφαρμόζονται οι διατάξεις του Ν.4039/2012 και δεν απαγορεύεται η κυκλοφορία και η παραμονή κατοικίδιων σε αυτές, αφού ισχύουν οι σχετικές διατάξεις όλου του Άρθρου 5 και κυρίως των παρ. 1, 2 και 3 αυτού. Από τα παραπάνω, η εγκύκλιος Μ.Φ. 3111.10/1/93/20‐05‐93 η οποία επαναλαμβάνεται και με την Μ.Φ. 2119.4/3/06/16‐06‐2006 δεν έχει καμία ισχύ για τις παραλίες και άρα η απομάκρυνση ανθρώπων με κατοικίδια από αυτές και η απόδοση προστίμου αποτελεί παράβαση καθήκοντος για το εκάστοτε όργανο ελέγχου που την επιβάλει. Η ισχύς της ανωτέρω εγκυκλίου, περιορίζεται αυτόματα στο αν τελικά επιτρέπεται το κατοικίδιο να κολυμπά. Αυτό όμως φαίνεται να εξαρτάται όχι από κάποια αντικειμενικά κριτήρια αλλά από την παρουσία λουομένων στην παραλία, το ποσοστό φιλοζωίας τους και τις διαθέσεις τους την δεδομένη χρονική στιγμή, κάτι που αφενός μεν δεν συνάδει με την νομιμότητα – αφού η παραλία είναι κοινόχρηστος χώρος – και αφετέρου εκμηδενίζει την αντικειμενικότητα που πρέπει να διέπει έναν νόμο. Συνεπώς, η ανωτέρω εγκύκλιος τόσο ως προς το σκέλος της παραμονής ή περιπάτου κατοικίδιων στις παραλίες, όσο και ως προς το σκέλος που αφορά τα κριτήρια για το λούσιμο ή όχι των ζώων είναι μη σύννομη και πρέπει να καταργηθεί το συντομότερο. Πηγή: Χρήστος Θ. Πέτκος (Δικηγόρος Αθηνών)
